Τα ενοικιαζόμενα δωμάτια Αλισάχνη θα σας παρέχουν την πιο

διαμονή στο πανέμορφο Πευκί.

Όποιος λατρεύει την θάλασσα στις γαλήνιες και στις άγριες στιγμές της, όποιος λατρεύει την δροσερή θαλασσινή αύρα αλλά και την τραμουντάνα που αποθέτουν στο δέρμα αλμύρα, αυτός θα καταλάβει ότι η αλισάχνη δεν είναι απλά η άχνη της θάλασσας, αλλά είναι αυτή που διαμορφώνει τους ανθρώπους και τους τόπους που είναι κοντά της.

Αλισάχνη:  το εύθρυπτο στρώμα λεπτού αλατιού που μένει στα κοιλώματα των βράχων όταν εξατμίζεται το θαλασσινό νερό και η πολύ αλμυρή γεύση: το φαγητό έγινε αλισάχνη. Η λέξη προέρχεται από το αλ(ός)-ι (γεν. της αρχαίας λέξης άλς = αλάτι) + αρχ. άχνη(= αφρός). Τη φράση αλός άχνη τη συναντούμε στην Οδύσσεια: «είλυτο δε πανθ' άλός άχνη» (Ε 403) και στην Ιλιάδα: «Ως δ΄ ότε κύμα θαλάσσης  μεγάλα βρέμει, αμφί δε τ`άκρας κυρτόν εόν κορυφούται, αποπτύει δ' αλός άχνην»

«Κοίταζα το Κρητικό πέλαγο, τα κύματα που πύργωναν καμαρωτά στραφτάλιζαν μια στιγμή στον ήλιο κι έτρεχαν να ξεψυχήσουν κακαρίζοντας στα χοχλάδια του γιαλού, ένιωθα το αίμα μου να ακολουθάει το ρυθμό τους, να φεύγει από την καρδιά μου και να απλώνεται ως τα ακροδάχτυλα και τις ρίζες των μαλλιών μου, και γινόμουν πέλαγο και ατελείωτο ταξίδι και μακρινές περιπέτειες κι ένα τραγούδι περήφανο κι απελπισμένο, που αρμένιζε με μαύρα και κόκκινα πανιά απάνω στην άβυσσο. Και στην κορυφή του τραγουδιού ένα σκουφί θαλασσινό, και κάτω από το σκουφί ένα τραχύ ηλιοψημένο κούτελο και δυο μαύρα μάτια κι ένα στόμα παχνισμένο με αλισάχνη, και πιο κάτω δυο χοντρές αργασμένες χερούκλες κρατούσαν το τιμόνι»

Νίκος Καζαντζάκης

Παροχές